Το ’να πόδι μες στη βάρκα
τ’ άλλο πόδι στη στεριά.
Λύσε, ξεκινάμε
κι όπου θέλεις πάμε.
Φέρε πρίμα το βοριά.
Ένα μάτσο φιλαράκια
πλήρωμα για τη χαρά,
ήταν καλοκαίρι,
ντάλα μεσημέρι
κι είχε η βάρκα μας φτερά.
Έγια μόλα
μες στα “όλα”
σαν ατρόμητοι “Σεβάχ”.
Τώρα έφυγε η τρέλα
και μας έμεινε το “αχ”.
Βάζαμε μαζί τα φράγκα
για τσιγάρα και καφέ.
Κάναμε το μάγκα
κι ήρθε η μαρμάγκα
και μας έφαγε, αδερφέ.
Κόβαμε τα παντελόνια
μπαίναμε μες στις σπηλιές,
έπιαναν χταπόδια
τα γυμνά μας πόδια
μες στης γης τις αγκαλιές.
Έγια μόλα
μες στα “όλα”
σαν ατρόμητη “Σεβάχ”.
Τώρα έφυγε η τρέλα
και μας έμεινε το “αχ”.
|
To ’na pódi mes sti várka
t’ állo pódi sti steriá.
Líse, ksekináme
ki ópu thélis páme.
Fére príma to voriá.
Έna mátso filarákia
plíroma gia ti chará,
ítan kalokeri,
ntála mesiméri
ki iche i várka mas fterá.
Έgia móla
mes sta “óla”
san atrómiti “Sevách”.
Tóra éfige i tréla
ke mas émine to “ach”.
Oázame mazí ta frágka
gia tsigára ke kafé.
Káname to mágka
ki írthe i marmágka
ke mas éfage, aderfé.
Kóvame ta pantelónia
bename mes stis spiliés,
épianan chtapódia
ta gimná mas pódia
mes stis gis tis agkaliés.
Έgia móla
mes sta “óla”
san atrómiti “Sevách”.
Tóra éfige i tréla
ke mas émine to “ach”.
|