|
Ο ουρανός μου κι ο παράδεισός μου
σκοτείνιασαν ξαφνικά
γέμισαν βροχή και συννεφιά
Τα δυο φτερά μου κι όλα τα όνειρά μου
μου θυμίζουν τώρα πια
μια μουτζουρωμένη ζωγραφιά
Έγινα κομμάτια για τα δυο σου μάτια
και το πλήρωσα ακριβά
έγινα θυσία κι ούτε σημασία
δεν μου δίνεις τώρα πια
Έγινα κομμάτια σου ’χτισα παλάτια
και στις φλόγες τα πετάς
ούτε που σε νοιάζει μου ’γινες μαράζι
δεν είναι αγάπη αυτό είναι Γολγοθάς
Το πρόσωπό μου το χαμόγελό μου
πάγωσαν απ’τον βοριά
κι έγινε η ανάσα μου βαριά
Τα σ’ αγαπώ σου καθετί δικό σου
ραγισμένα στη γωνιά
απ’την πέτρινη σου την καρδιά
Έγινα κομμάτια για τα δυο σου μάτια
και το πλήρωσα ακριβά
έγινα θυσία κι ούτε σημασία
δεν μου δίνεις τώρα πια
Έγινα κομμάτια σου ’χτισα παλάτια
και στις φλόγες τα πετάς
ούτε που σε νοιάζει μου ’γινες μαράζι
δεν είναι αγάπη αυτό είναι Γολγοθάς
|
O uranós mu ki o parádisós mu
skotiniasan ksafniká
gémisan vrochí ke sinnefiá
Ta dio fterá mu ki óla ta ónirá mu
mu thimízun tóra pia
mia mutzuroméni zografiá
Έgina kommátia gia ta dio su mátia
ke to plírosa akrivá
égina thisía ki ute simasía
den mu dínis tóra pia
Έgina kommátia su ’chtisa palátia
ke stis flóges ta petás
ute pu se niázi mu ’gines marázi
den ine agápi aftó ine Golgothás
To prósopó mu to chamógeló mu
págosan ap’ton voriá
ki égine i anása mu variá
Ta s’ agapó su kathetí dikó su
ragisména sti goniá
ap’tin pétrini su tin kardiá
Έgina kommátia gia ta dio su mátia
ke to plírosa akrivá
égina thisía ki ute simasía
den mu dínis tóra pia
Έgina kommátia su ’chtisa palátia
ke stis flóges ta petás
ute pu se niázi mu ’gines marázi
den ine agápi aftó ine Golgothás
|
