Όπως χαράζει η μέρα το πρωί
χάραξες κάποια νύχτα τη ζωή μου.
Ήταν Νοέμβρης κι ήταν μέρα βροχερή
κι εσύ τρελός χορός μες στη βροχή μου.
Κι εγώ μια τσακισμένη λυγαριά
που της αρπάζει ο βοριάς τα φύλλα
κι εσύ γυμνό γυαλί κι ανατριχίλα
πάνω στη ματωμένη μου καρδιά
Έγραψες, έγραψες μες στη ζωή μου
έγραψες, τατουάζ μες στο κορμί μου
έγραψες, μα όσο και να προσπαθήσω
έγραψες, δεν μπορώ πια να σε σβήσω
Ήρθαν και βάλανε στο δάσος μας φωτιά
μα κάποια δένδρα καταπράσινα έχουν μείνει.
Ήταν το μέρος που σε είχα αγκαλιά
κι αυτή η αγάπη με καμιά φωτιά δε σβήνει.
Κι εγώ μια τσακισμένη λυγαριά
που της αρπάζει ο βοριάς τα φύλλα
κι εσύ γυμνό γυαλί κι ανατριχίλα
πάνω στη ματωμένη μου καρδιά
|
Όpos charázi i méra to pri
chárakses kápia níchta ti zoí mu.
Ήtan Noémvris ki ítan méra vrocherí
ki esí trelós chorós mes sti vrochí mu.
Ki egó mia tsakisméni ligariá
pu tis arpázi o voriás ta fílla
ki esí gimnó gialí ki anatrichíla
páno sti matoméni mu kardiá
Έgrapses, égrapses mes sti zoí mu
égrapses, tatuáz mes sto kormí mu
égrapses, ma óso ke na prospathíso
égrapses, den boró pia na se svíso
Ήrthan ke válane sto dásos mas fotiá
ma kápia déndra kataprásina échun mini.
Ήtan to méros pu se icha agkaliá
ki aftí i agápi me kamiá fotiá de svíni.
Ki egó mia tsakisméni ligariá
pu tis arpázi o voriás ta fílla
ki esí gimnó gialí ki anatrichíla
páno sti matoméni mu kardiá
|