Χωρίς φτερά μες στη ζωή
απ’ το μηδέν ξεκίνησα.
Εγώ την πίκρα, τον καημό
στο στόμα σου τα φίλησα.
Εγώ δεν ήμουνα αλήτης,
αλήτη μ’ έκανες εσύ.
Εγώ δεν ήμουνα ξενύχτης,
δεν ήμουνα κακό παιδί.
Εγώ δεν ήμουνα αλήτης,
αλήτη μ’ έκανες εσύ.
Εγώ δεν ήμουνα ξενύχτης,
ήμουνα καλό παιδί.
Μες στης ζωής τη μοναξιά
για την αγάπη έψαξα.
Εγώ δεν λύγισα ποτέ,
όμως για σένα έκλαψα.
|
Chorís fterá mes sti zoí
ap’ to midén ksekínisa.
Egó tin píkra, ton kaimó
sto stóma su ta fílisa.
Egó den ímuna alítis,
alíti m’ ékanes esí.
Egó den ímuna kseníchtis,
den ímuna kakó pedí.
Egó den ímuna alítis,
alíti m’ ékanes esí.
Egó den ímuna kseníchtis,
ímuna kaló pedí.
Mes stis zoís ti monaksiá
gia tin agápi épsaksa.
Egó den lígisa poté,
ómos gia séna éklapsa.
|