Εγώ είμαι εγώ,
εκείνος που σ’ αγάπησε πολύ.
Εγώ είμαι εγώ,
εκείνος που επόνεσε για σένα.
Εγώ είμαι εγώ,
αυτός που εθυσίαζε τα πάντα στη ζωή
για σένα, για σένα, για σένα.
Χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, δίχως αισθήματα
ήσουν κι εσύ κρίμα και τόσο σ’ αγαπούσα.
Είμαι κι εγώ απ’ της ζωής τα τόσα θύματα
που μες στην πλάνη και το ψέμα χρόνια ζούσα.
Κρίμα λοιπόν, κρίμα λοιπόν και σ’ αγαπούσα.
Πολύ βαρύ
να ζεις μέσα στο ψέμα μια ζωή.
Πολύ βαρύ
να έχεις αγαπήσει μια απάτη.
Πικρό φιλί
στα χείλη μια ολόκληρη ζωή
και δάκρυ, και δάκρυ, και δάκρυ.
Χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή, δίχως αισθήματα
ήσουν κι εσύ κρίμα και τόσο σ’ αγαπούσα.
Είμαι κι εγώ απ’ της ζωής τα τόσα θύματα
που μες στην πλάνη και το ψέμα χρόνια ζούσα.
Κρίμα λοιπόν, κρίμα λοιπόν και σ’ αγαπούσα.
|
Egó ime egó,
ekinos pu s’ agápise polí.
Egó ime egó,
ekinos pu epónese gia séna.
Egó ime egó,
aftós pu ethisíaze ta pánta sti zoí
gia séna, gia séna, gia séna.
Chorís kardiá, chorís psichí, díchos esthímata
ísun ki esí kríma ke tóso s’ agapusa.
Ime ki egó ap’ tis zoís ta tósa thímata
pu mes stin pláni ke to pséma chrónia zusa.
Kríma lipón, kríma lipón ke s’ agapusa.
Polí varí
na zis mésa sto pséma mia zoí.
Polí varí
na échis agapísi mia apáti.
Pikró filí
sta chili mia olókliri zoí
ke dákri, ke dákri, ke dákri.
Chorís kardiá, chorís psichí, díchos esthímata
ísun ki esí kríma ke tóso s’ agapusa.
Ime ki egó ap’ tis zoís ta tósa thímata
pu mes stin pláni ke to pséma chrónia zusa.
Kríma lipón, kríma lipón ke s’ agapusa.
|