Εγώ είμαι πάλι εκείνος που συνέχεια σ’ ενοχλεί
Εγώ είμαι πάλι εκείνος που σ’ αγάπησε πολύ
Εγώ είμαι πάλι πήρα να σου πω πως δεν αντέχω γιατί δε σ’ έχω
Εδώ είμαι πάλι
Πώς με πνίγει η βραδιά
Πώς με πνίγουνε τ’ αμέτρητα τα λόγια
Δεν μπορώ να κοιμηθώ
Και σκίζω τα δικά σου τα σεντόνια
Και στον τηλεφωνητή λέω γύρισε κοντά μου
Πώς με πνίγεις εσύ κι η μοναξιά μου
Εγώ είμαι πάλι εκείνος που σ’ αγάπησε πολύ
Εγώ είμαι πάλι εκείνος με τα αβάσταχτα γιατί
Εγώ είμαι πάλι πήρα για να δω αν με θυμάσαι ή αν λυπάσαι
Εδώ είμαι πάλι
|
Egó ime páli ekinos pu sinéchia s’ enochli
Egó ime páli ekinos pu s’ agápise polí
Egó ime páli píra na su po pos den antécho giatí de s’ écho
Edó ime páli
Pós me pnígi i vradiá
Pós me pnígune t’ amétrita ta lógia
Den boró na kimithó
Ke skízo ta diká su ta sentónia
Ke ston tilefonití léo girise kontá mu
Pós me pnígis esí ki i monaksiá mu
Egó ime páli ekinos pu s’ agápise polí
Egó ime páli ekinos me ta avástachta giatí
Egó ime páli píra gia na do an me thimáse í an lipáse
Edó ime páli
|