|
Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους
που ευγενικά χαμογελάνε
Που κολακεύουν έχουν τρόπους
και με φιλί σε χαιρετάνε
Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους
πίσω από πλάτες σαν μιλάνε
Που αρπάζουν αλλονών τους κόπους
κι ότι κι αν πουν αλλού το πάνε
Και είναι κρίμα είναι κρίμα
αυτοί τις τύχες μας να ορίζουν
Απ’ τη σιωπή μας να νικάνε
και δίχως όρια να κερδίζουν
Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους
κι όλα παράξενα μου μοιάζουν
Γύρισαν όλα άνω κάτω
κι αυτοί που φταίνε αυτοί φωνάζουν
Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους
και πιο πολύ αυτούς που τάζουν
Χαϊδεύουν βρίζουν ξεσκονίζουν
και με ένα θα μας υποτάσσουν
Και είναι κρίμα είναι κρίμα
αυτοί τις τύχες μας να ορίζουν
Απ’ τη σιωπή μας να νικάνε
και δίχως όρια να κερδίζουν
Ναι είναι κρίμα είναι κρίμα
γιατί αυτοί μας διευθύνουν
Αυτοί στα χέρια μας κρατάνε
και μια δεκάρα για μας δε δίνουν
Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους
τους αγαπώ μα τους φοβάμαι
Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους
και μ’ αγαπούν μα αλλού το πάνε
|
Egó fováme tus anthrópus
pu evgeniká chamogeláne
Pu kolakevun échun trópus
ke me filí se cheretáne
Egó fováme tus anthrópus
píso apó plátes san miláne
Pu arpázun allonón tus kópus
ki óti ki an pun allu to páne
Ke ine kríma ine kríma
afti tis tíches mas na orízun
Ap’ ti siopí mas na nikáne
ke díchos ória na kerdízun
Egó fováme tus anthrópus
ki óla paráksena mu miázun
Girisan óla áno káto
ki afti pu ftene afti fonázun
Egó fováme tus anthrópus
ke pio polí aftus pu tázun
Chaidevun vrízun kseskonízun
ke me éna tha mas ipotássun
Ke ine kríma ine kríma
afti tis tíches mas na orízun
Ap’ ti siopí mas na nikáne
ke díchos ória na kerdízun
Ne ine kríma ine kríma
giatí afti mas diefthínun
Afti sta chéria mas kratáne
ke mia dekára gia mas de dínun
Egó fováme tus anthrópus
tus agapó ma tus fováme
Egó fováme tus anthrópus
ke m’ agapun ma allu to páne
|
