Να σε σκοτώσω θέλω
να μην υπάρχεις θέλω
να σε ξεγράψω θέλω, οριστικά
Η γλώσσα σου από ξύλο
χωρίς κανέναν ήλιο
οι τρόποι σου εφηβεία, εντελώς βαθιά
Με φοβερίζεις χρόνια
κρεμιέσαι απ’ τα μπαλκόνια
με απειλείς με λόγια προκλητικά
Ντε και καλά και σώνει
να είσαι στο τιμόνι
εγώ αλλάζω αμάξι
και φεύγω μακριά
Αυτά που ήξερες παλιά
να τα ξεχάσεις τώρα πια
αλλάζει ο κόσμος μα εσύ
μου ακυρώνεις τη ζωή
Εγώ μπορώ και μόνη
όσο υπάρχουν δρόμοι
τόσο θα περνάω καλά
Εγώ μπορώ και μόνη
όλοι είμαστε μόνοι
αύριο θα ‘μαι μια χαρά
Και πιο παλιά στα είπα
αλλά εσύ ήσουν σκνίπα
από τη δύναμή σου
κι εγώ μικρή
Δεν είμαι το μωρό σου
ούτε κι ο άνθρωπός σου
πάρε το μπιμπερό σου
κι άντε γεια χαρά
Αυτά που ήξερες παλιά
να τα ξεχάσεις τώρα πια
αλλάζει ο κόσμος μα εσύ
μου ακυρώνεις τη ζωή
Εγώ μπορώ και μόνη
όσο υπάρχουν δρόμοι
τόσο θα περνάω καλά
Εγώ μπορώ και μόνη
όλοι είμαστε μόνοι
αύριο θα ‘μαι μια χαρά
|
Na se skotóso thélo
na min ipárchis thélo
na se ksegrápso thélo, oristiká
I glóssa su apó ksílo
chorís kanénan ílio
i trópi su efivia, entelós vathiá
Me foverízis chrónia
kremiése ap’ ta balkónia
me apilis me lógia proklitiká
Nte ke kalá ke sóni
na ise sto timóni
egó allázo amáksi
ke fevgo makriá
Aftá pu íkseres paliá
na ta ksechásis tóra pia
allázi o kósmos ma esí
mu akirónis ti zoí
Egó boró ke móni
óso ipárchun drómi
tóso tha pernáo kalá
Egó boró ke móni
óli imaste móni
avrio tha ‘me mia chará
Ke pio paliá sta ipa
allá esí ísun sknípa
apó ti dínamí su
ki egó mikrí
Den ime to moró su
ute ki o ánthropós su
páre to biberó su
ki ánte gia chará
Aftá pu íkseres paliá
na ta ksechásis tóra pia
allázi o kósmos ma esí
mu akirónis ti zoí
Egó boró ke móni
óso ipárchun drómi
tóso tha pernáo kalá
Egó boró ke móni
óli imaste móni
avrio tha ‘me mia chará
|