Μην με ρωτάς τι έχω,
μην νοιάζεσαι κι αντέχω που κλείσανε οι δρόμοι για μας οριστικά,
Εσύ που δεν με ξέρεις,για αγάπη δεν συμφέρεις,
είμαστε δυο κόσμοι αιώνες μακριά,
Δεν θέλω τίποτα δεν ψάχνω τις νύχτες συντροφιά,
μην ασχολείσαι δεν υπάρχω πέφτω στην φωτιά.
Εγώ τη ζωή μου και εσύ την δικιά σου,
εγώ στ’ όνειρο μου και εσύ στην σκιά σου,
η μοίρα σου δείχνει την πόρτα μπροστά σου,
ξανά δεν πληρώνω τα σφάλματα σου
Εγώ τη ζωή μου και εσύ την δικιά σου,
ακόμα μια μέρα δεν μένω κοντά σου,
ακόμα μια νύχτα στην άδεια αγκαλιά σου,
το ψέμα δεν σβήνουν τα δάκρυα σου.
Αιχμάλωτος δεν θα ‘μαι,τα βράδια μου κοιμάμαι,
σ’ αυτόν τον εφιάλτη που κόβει σαν γυαλί,
το έργο κατεβαίνει και στην αυλαία μένει,
η αγάπη να πεθαίνει μ’ εσένα θεατή.
Εγώ τη ζωή μου και εσύ την δικιά σου,
εγώ στ’ όνειρο μου και εσύ στην σκιά σου,
η μοίρα σου δείχνει την πόρτα μπροστά σου,
ξανά δεν πληρώνω τα σφάλματα σου
Εγώ τη ζωή μου και εσύ την δικιά σου,
ακόμα μια μέρα δεν μένω κοντά σου,
ακόμα μια νύχτα στην άδεια αγκαλιά σου,
το ψέμα δεν σβήνουν τα δάκρυα σου.
|
Min me rotás ti écho,
min niázese ki antécho pu klisane i drómi gia mas oristiká,
Esí pu den me kséris,gia agápi den simféris,
imaste dio kósmi eónes makriá,
Den thélo típota den psáchno tis níchtes sintrofiá,
min ascholise den ipárcho péfto stin fotiá.
Egó ti zoí mu ke esí tin dikiá su,
egó st’ óniro mu ke esí stin skiá su,
i mira su dichni tin pórta brostá su,
ksaná den pliróno ta sfálmata su
Egó ti zoí mu ke esí tin dikiá su,
akóma mia méra den méno kontá su,
akóma mia níchta stin ádia agkaliá su,
to pséma den svínun ta dákria su.
Echmálotos den tha ‘me,ta vrádia mu kimáme,
s’ aftón ton efiálti pu kóvi san gialí,
to érgo kateveni ke stin avlea méni,
i agápi na petheni m’ eséna theatí.
Egó ti zoí mu ke esí tin dikiá su,
egó st’ óniro mu ke esí stin skiá su,
i mira su dichni tin pórta brostá su,
ksaná den pliróno ta sfálmata su
Egó ti zoí mu ke esí tin dikiá su,
akóma mia méra den méno kontá su,
akóma mia níchta stin ádia agkaliá su,
to pséma den svínun ta dákria su.
|