Πάλι νύχτα κι η αγάπη μας νικήθηκε,
πόδι πάτησε κι απόψε ο εγωισμός
κι αν το σ’ αγαπώ στη σκέψη μας κρατήθηκε,
μας παρέσυρε στα δίχτυα του ο θυμός.
Εγωισμός, εγωισμός
και στο μυαλό μέγας θυμός.
Εγωισμός, εγωισμός,
μα στην ψυχή κρυφός καημός.
Πάλι νύχτα και τα λόγια μας πληγώσανε
και παράλογα μας ’ριξαν στη σιωπή
κι αν τη φλόγα μας καθόλου δεν αγγίξανε,
απομείναμε να κλαίμε μοναχοί.
Και μια σιωπή και μια σιωπή
κλαίει γι’ αγάπη μοναχή.
Και μια σιωπή και μια σιωπή
ακόμα ελπίζει να σωθεί.
|
Páli níchta ki i agápi mas nikíthike,
pódi pátise ki apópse o egismós
ki an to s’ agapó sti sképsi mas kratíthike,
mas parésire sta díchtia tu o thimós.
Egismós, egismós
ke sto mialó mégas thimós.
Egismós, egismós,
ma stin psichí krifós kaimós.
Páli níchta ke ta lógia mas pligósane
ke paráloga mas ’riksan sti siopí
ki an ti flóga mas kathólu den angiksane,
apominame na kleme monachi.
Ke mia siopí ke mia siopí
klei gi’ agápi monachí.
Ke mia siopí ke mia siopí
akóma elpízi na sothi.
|