Της μοίρας τα καμώματα
Μου κλέψαν τη χαρά μου
Μέσα στα ξημερώματα
Έφυγες μακριά μου
Πήρα τους δρόμους σαν τρελός
Και σε αναζητάω
Άγνωστος είναι ή γνωστός
Για σένα τον ρωτάω
Είδατε το κορίτσι μου
Είδατε την χαρά μου
Αυτήν που έδινε ζωή
Σ’ όλα τα όνειρά μου
Είδατε το κορίτσι μου
Είδατε την χαρά μου
Αυτήν που απαρνήθηκε
Για πάντα την καρδιά μου
Στης μοίρας τα καμώματα
Έχεις κι εσύ ευθύνη
Κι ένας αητός χωρίς φτερά
Μες στη ζωή έχω μείνει
Αναρωτιέμαι κι απορώ
Γιατί να σ’ αγαπάω
Μα όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
Για σένανε ρωτάω
|
Tis miras ta kamómata
Mu klépsan ti chará mu
Mésa sta ksimerómata
Έfiges makriá mu
Píra tus drómus san trelós
Ke se anazitáo
Άgnostos ine í gnostós
Gia séna ton rotáo
Idate to korítsi mu
Idate tin chará mu
Aftín pu édine zoí
S’ óla ta ónirá mu
Idate to korítsi mu
Idate tin chará mu
Aftín pu aparníthike
Gia pánta tin kardiá mu
Stis miras ta kamómata
Έchis ki esí efthíni
Ki énas aitós chorís fterá
Mes sti zoí écho mini
Anarotiéme ki aporó
Giatí na s’ agapáo
Ma ópu vrethó ki ópu stathó
Gia sénane rotáo
|