|
Να γινόμουν ένα βράδυ
το λευκό της νυχτικό
να κολλούσα στο κορμί της
κι απ’ το πάθος να καώ
Να ερχόμουν στο σκοτάδι
σαν την αύρα απ’ τα νησιά
να ποτίσω με αλμύρα
τα πυκνά της τα μαλλιά
Να με φυλακίσεις
είκοσι ζωές κι αν μου στερήσεις
θα `χω άλλη μια
εσύ `σαι η πιο όμορφη σκλαβιά
Να κρεμόμουν στο λαιμό της
τ’ ακριβό της φυλαχτό
ν’ αφουγκράζομαι τις νύχτες
της καρδιάς της το σκοπό
Να `παιρνα απ’ το φεγγάρι
λίγη σκόνη μαγική
να `ριχνα στο μαξιλάρι
στ’ όνειρό της να με δει
Να με φυλακίσεις
είκοσι ζωές κι αν μου στερήσεις
θα `χω άλλη μια
εσύ `σαι η πιο όμορφη σκλαβιά
|
Na ginómun éna vrádi
to lefkó tis nichtikó
na kollusa sto kormí tis
ki ap’ to páthos na kaó
Na erchómun sto skotádi
san tin avra ap’ ta nisiá
na potíso me almíra
ta pikná tis ta malliá
Na me filakísis
ikosi zoés ki an mu sterísis
tha `cho álli mia
esí `se i pio ómorfi sklaviá
Na kremómun sto lemó tis
t’ akrivó tis filachtó
n’ afugkrázome tis níchtes
tis kardiás tis to skopó
Na `perna ap’ to fengári
lígi skóni magikí
na `richna sto maksilári
st’ óniró tis na me di
Na me filakísis
ikosi zoés ki an mu sterísis
tha `cho álli mia
esí `se i pio ómorfi sklaviá
|
