Σαν τον αετό είχα φτερά ώ ώ ώ
και πέταγα
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο
ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά μου
για να μη ψηλά πετώ
Είμ’ αετός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμ’ αετός χωρίς φτερά
Το χέρι αυτό το λατρευτό ώ ώ ώ
μες στη ζωή
μες στη ζωή θα τ’ αγαπώ
ό, τι και να μου ’χει κάνει
όλα του τα συγχωρώ
με φτερούγες τσακισμένες
πάντα εγώ θα τ’ αγαπώ
Είμ’ αετός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμ’ αετός χωρίς φτερά
|
San ton aetó icha fterá ó ó ó
ke pétaga
ke pétaga polí psilá
ma éna chéri latreméno
éna chéri latreftó
mu ta kóvi ta fterá mu
gia na mi psilá petó
Im’ aetós chorís fterá
chorís agápi ke chará
chorís agápi ke chará
im’ aetós chorís fterá
To chéri aftó to latreftó ó ó ó
mes sti zoí
mes sti zoí tha t’ agapó
ó, ti ke na mu ’chi káni
óla tu ta sigchoró
me fteruges tsakisménes
pánta egó tha t’ agapó
Im’ aetós chorís fterá
chorís agápi ke chará
chorís agápi ke chará
im’ aetós chorís fterá
|