Μου λες δεν είμαι αυτό
που πάντα αναζητούσες
κι αν μ’ είχες λες
πως δε θα με κρατούσες
Μπορεί να μη μοιάζω
μ’ όλα αυτά που ονειρεύεσαι
μα θα σε ξάφνιαζε
το πόσο σ’ αγαπώ
Εσύ με βλέπεις σαν να είμαι κάτι πια περαστικό
ένα ασήμαντο ταξίδι και μικρό
μα φως μου εγώ δεν ικετεύω ούτε και παρακαλώ
αν το θες να μ’ αγαπήσεις είμαι εδώ
μονάχα αν θες να μ’ αγαπήσεις είμαι εδώ
Είμαι το βήμα
που δεν έκανες ακόμα
που μια διστάζει η καρδιά
και μια το σώμα
Κι αν νίκησε ο φόβος
την αγάπη που δεν ένιωσες
εγώ σ’ αφήνω
να προσέχεις, σ’ αγαπώ
Κι εσύ με βλέπεις σαν να είμαι κάτι πια περαστικό
ένα ασήμαντο ταξίδι και μικρό
μα φως μου εγώ δεν ικετεύω ούτε και παρακαλώ
αν το θες να μ’ αγαπήσεις είμαι εδώ
μονάχα αν θες να μ’ αγαπήσεις είμαι εδώ
Είμαι εδώ
|
Mu les den ime aftó
pu pánta anazituses
ki an m’ iches les
pos de tha me kratuses
Bori na mi miázo
m’ óla aftá pu onirevese
ma tha se ksáfniaze
to póso s’ agapó
Esí me vlépis san na ime káti pia perastikó
éna asímanto taksídi ke mikró
ma fos mu egó den iketevo ute ke parakaló
an to thes na m’ agapísis ime edó
monácha an thes na m’ agapísis ime edó
Ime to víma
pu den ékanes akóma
pu mia distázi i kardiá
ke mia to sóma
Ki an níkise o fóvos
tin agápi pu den énioses
egó s’ afíno
na proséchis, s’ agapó
Ki esí me vlépis san na ime káti pia perastikó
éna asímanto taksídi ke mikró
ma fos mu egó den iketevo ute ke parakaló
an to thes na m’ agapísis ime edó
monácha an thes na m’ agapísis ime edó
Ime edó
|