|
Ένας χρόνος που έχω να σε συναντήσω
με απόκρυψη καλώ μήπως και λίγο σε ακούσω
φίλους μας ρωτάω μα κανένας δεν μου λέει νέα σου
Πέρασε ένας χρόνος η καρδιά μου χτύπους ψάχνει
σ’ άδειο σπίτι μακριά σου η μοναξιά μου με τρομάζει
για κοίτα τελικά κανείς δε σε ‘σβήσε
Δεν σε ξέχασα ποτέ κάθε βράδυ είμαι λιώμα
στα σκαλιά σου σέρνομαι και φωνάζω σ’ αγαπώ ακόμα
ποιος σε κάνει να γελάς
τη ζωή μας να ξεπουλάς και με ξεπέρασες
Δεν σε ξέχασα ποτέ την αγκαλιά σου παντού γυρεύω
το άρωμά σου μου ‘χει λείψει
τα δυο σου μάτια παντού βλέπω
άραγε στα μέρη μας τον πας η στη μεριά μου τον φιλάς
την ιστορία μας αλλού αναζητάς
απωθημένο έμεινες
απωθημένο έμεινες
Πέρασε ένας χρόνος φωτογραφίες μας κοιτάω
οι αναμνήσεις με σκοτώνουν στα πατώματα ξυπνάω
για κοίτα τελικά εσύ ‘σουν η δυνατή
|
Έnas chrónos pu écho na se sinantíso
me apókripsi kaló mípos ke lígo se akuso
fílus mas rotáo ma kanénas den mu léi néa su
Pérase énas chrónos i kardiá mu chtípus psáchni
s’ ádio spíti makriá su i monaksiá mu me tromázi
gia kita teliká kanis de se ‘svíse
Den se kséchasa poté káthe vrádi ime lióma
sta skaliá su sérnome ke fonázo s’ agapó akóma
pios se káni na gelás
ti zoí mas na ksepulás ke me ksepérases
Den se kséchasa poté tin agkaliá su pantu girevo
to áromá su mu ‘chi lipsi
ta dio su mátia pantu vlépo
árage sta méri mas ton pas i sti meriá mu ton filás
tin istoría mas allu anazitás
apothiméno émines
apothiméno émines
Pérase énas chrónos fotografíes mas kitáo
i anamnísis me skotónun sta patómata ksipnáo
gia kita teliká esí ‘sun i dinatí
|
