Πάλι η νύχτα δεν περνάει
η μορφή σου με πονάει σαν πληγή
σε ζητάω σ’ άλλα χάδια
κι η ζωή μου που `ναι άδεια πού θα βγει
Πού γυρνάς, ποιος σ’ αγκαλιάζει
και για μένα δε σε νοιάζει μια σταλιά
τούτη η νύχτα δε χαράζει
στάθηκε στου πόνου τα σκαλιά
Είμαι κομμάτια
που κοιτάζεις άλλα μάτια
και μ’ αφήνεις να πεθαίνω
πώς αντέχεις ν’ αγκαλιάζεις σώμα ξένο
Είμαι κομμάτια
που κοιτάζεις άλλα μάτια
και μ’ αφήνεις να πονάω
μα να ξέρεις πως ακόμα σ’ αγαπάω
είμαι κομμάτια, είμαι κομμάτια
Στο ποτήρι μου σε πίνω
και δεν ξέρω τι θα γίνω, θα χαθώ
είσαι το ναρκωτικό μου
στην ψυχή και το μυαλό μου, δεν μπορώ
Είμαι κομμάτια
που κοιτάζεις άλλα μάτια
και μ’ αφήνεις να πεθαίνω
πώς αντέχεις ν’ αγκαλιάζεις σώμα ξένο
Είμαι κομμάτια
που κοιτάζεις άλλα μάτια
και μ’ αφήνεις να πονάω
μα να ξέρεις πως ακόμα σ’ αγαπάω
είμαι κομμάτια, είμαι κομμάτια
|
Páli i níchta den pernái
i morfí su me ponái san pligí
se zitáo s’ álla chádia
ki i zoí mu pu `ne ádia pu tha vgi
Pu girnás, pios s’ agkaliázi
ke gia ména de se niázi mia staliá
tuti i níchta de charázi
státhike stu pónu ta skaliá
Ime kommátia
pu kitázis álla mátia
ke m’ afínis na petheno
pós antéchis n’ agkaliázis sóma kséno
Ime kommátia
pu kitázis álla mátia
ke m’ afínis na ponáo
ma na kséris pos akóma s’ agapáo
ime kommátia, ime kommátia
Sto potíri mu se píno
ke den kséro ti tha gino, tha chathó
ise to narkotikó mu
stin psichí ke to mialó mu, den boró
Ime kommátia
pu kitázis álla mátia
ke m’ afínis na petheno
pós antéchis n’ agkaliázis sóma kséno
Ime kommátia
pu kitázis álla mátia
ke m’ afínis na ponáo
ma na kséris pos akóma s’ agapáo
ime kommátia, ime kommátia
|