Δε με νοιάζει τ’ όνομά μου αν το ξέχασες
την καρδιά μου που σου χάρισα αν έχασες
Είν’ ανθρώπινα τα λάθη κι ας πονάν’ πολύ
ποια ψυχή τέτοιο φαρμάκι θέλει να το πιει
Δεν τελειώνει η αγάπη έτσι απλά σε μια στιγμή
όλα τα παλιά σου λάθη έχουν ξεχαστεί
Έχει χώρο η ζωή μας, χώρο για καινούρια αρχή
ένα ρόδο απ’ τ’ αγκάθι κάποτε θα βγει
Δε πειράζει σαν με είδες που προσπέρασες
και μπροστά απ’ την ψυχή μου έτσι πέρασες
Πως θα γέλαγες μαζί μου δε φοβήθηκα
και να πιω πικρό φαρμάκι δεν αρνήθηκα
Δεν τελειώνει η αγάπη έτσι απλά σε μια στιγμή
όλα τα παλιά σου λάθη έχουν ξεχαστεί
Έχει χώρο η ζωή μας, χώρο για καινούρια αρχή
ένα ρόδο απ’ τ’ αγκάθι κάποτε θα βγει
|
De me niázi t’ ónomá mu an to kséchases
tin kardiá mu pu su chárisa an échases
In’ anthrópina ta láthi ki as ponán’ polí
pia psichí tétio farmáki théli na to pii
Den telióni i agápi étsi aplá se mia stigmí
óla ta paliá su láthi échun ksechasti
Έchi chóro i zoí mas, chóro gia kenuria archí
éna ródo ap’ t’ agkáthi kápote tha vgi
De pirázi san me ides pu prospérases
ke brostá ap’ tin psichí mu étsi pérases
Pos tha gélages mazí mu de fovíthika
ke na pio pikró farmáki den arníthika
Den telióni i agápi étsi aplá se mia stigmí
óla ta paliá su láthi échun ksechasti
Έchi chóro i zoí mas, chóro gia kenuria archí
éna ródo ap’ t’ agkáthi kápote tha vgi
|