Με ματόκλαδα που λάμπουν
και τραγούδια απ’ τα παλιά γλυκονανούριζα
κάθε αγάπη μου καινούργια
που απ’ τις άλλες πάντα την ξεχώριζα
Μα όπως κύλαγαν οι μέρες
έτσι φεύγανε κι αυτές και με αφήνανε
Ταξιδιάρικες γαλέρες
που ποτέ τους σε λιμάνι δεν ξεμείνανε
Κι είμαι στο μόλο και μετρώ
βαρκούλες άλλες χίλιες δυο
που μοιάζουνε με μένα
με τα πανιά σκισμένα
Με ματόκλαδα που λάμπουν
Κυριακές συννεφιασμένες οι αγάπες μου
βρήκαν πέρασμα για να μπουν
και αφήσαν στο κορμί μου τις ανάσες τους
Και ανοίξαν τα φτερά τους
οι αγάπες μου πουλάκια διαβατάρικα
λέω άιντε στην υγειά τους
Για τα χρόνια που με τα φιλιά τους χάρηκα
Κι είμαι στο μόλο και μετρώ
βαρκούλες άλλες χίλιες δυο
που μοιάζουνε με μένα
με τα πανιά σκισμένα
|
Me matóklada pu lábun
ke tragudia ap’ ta paliá glikonanuriza
káthe agápi mu kenurgia
pu ap’ tis álles pánta tin ksechóriza
Ma ópos kílagan i méres
étsi fevgane ki aftés ke me afínane
Taksidiárikes galéres
pu poté tus se limáni den kseminane
Ki ime sto mólo ke metró
varkules álles chílies dio
pu miázune me ména
me ta paniá skisména
Me matóklada pu lábun
Kiriakés sinnefiasménes i agápes mu
vríkan pérasma gia na bun
ke afísan sto kormí mu tis anáses tus
Ke aniksan ta fterá tus
i agápes mu pulákia diavatárika
léo áinte stin igiá tus
Gia ta chrónia pu me ta filiá tus chárika
Ki ime sto mólo ke metró
varkules álles chílies dio
pu miázune me ména
me ta paniá skisména
|