Ξαναγέλασαν τα χείλη
Που ‘χαν πάψει να γελούν
Ξαναμίλησαν οι φίλοι
Που ‘χαν πάψει να μιλούν
Μέσα στα στενά δρομάκια
Και στα πάρκα τα πλατιά
Ρίξαν κάτω τα φαρμάκια
Και τους βάλανε φωτιά
Δεν μπορεί δεν μπορεί
Να τελειώσει η ζωή
Τούτο εδώ το πρωί
Ξημερώνει γιορτή
Όνειρο μου κακό
Που σε ζούσα ως χτες
Δεν υπάρχεις να δεις
Μια γιορτή σαν κι αυτές
Ξεφυτρώνουν απ’ τη στάχτη
Τα λουλούδια της χαράς
Έπλεξε η αγάπη φράχτη
Στο στρατί της συμφοράς
|
Ksanagélasan ta chili
Pu ‘chan pápsi na gelun
Ksanamílisan i fíli
Pu ‘chan pápsi na milun
Mésa sta stená dromákia
Ke sta párka ta platiá
Ríksan káto ta farmákia
Ke tus válane fotiá
Den bori den bori
Na teliósi i zoí
Tuto edó to pri
Ksimeróni giortí
Όniro mu kakó
Pu se zusa os chtes
Den ipárchis na dis
Mia giortí san ki aftés
Ksefitrónun ap’ ti stáchti
Ta luludia tis charás
Έplekse i agápi fráchti
Sto stratí tis simforás
|