Μια καλημέρα να μου λες, για τα προσχήματα
κι ας το αφήσαμε, στη μέση το ταξίδι
στην ιστορία μας, υπήρχανε δυο θύματα
ποτέ δε φταίει μόνο αυτός, που έχει φύγει.
Είμαι αυτός, που τις πληγές μετράει ακόμα
μια ζωή στο γκρίζο πώς να βάλω χρώμα
είμαι αυτός, που αρνείται να ξεχάσει
που όλα τα’ χει χάσει, είμαι αυτός.
Είμαι αυτός, που μόνος τώρα πια κοιμάται
που δε ζει, κι ακόμα τα παλιά θυμάται
είμαι αυτός, που τον σκοτώνει ο χρόνος
που είναι ακόμα μόνος, είμαι αυτός.
Μια καληνύχτα να μου λες, κι ας το μετάνιωσες
αλλάζουν εύκολα, τα θέλω τα δικά σου
μου ορκιζόσουν όσα έλεγες, πως τα’ νιωσες
τότε που υπήρχα μόνο εγώ, στα όνειρα σου.
Είμαι αυτός, που τις πληγές μετράει ακόμα
μια ζωή στο γκρίζο πώς να βάλω χρώμα
είμαι αυτός, που αρνείται να ξεχάσει
που όλα τα’ χει χάσει, είμαι αυτός.
Είμαι αυτός, που μόνος τώρα πια κοιμάται
που δε ζει, κι ακόμα τα παλιά θυμάται
είμαι αυτός, που τον σκοτώνει ο χρόνος
που είναι ακόμα μόνος, είμαι αυτός.
|
Mia kaliméra na mu les, gia ta proschímata
ki as to afísame, sti mési to taksídi
stin istoría mas, ipírchane dio thímata
poté de ftei móno aftós, pu échi fígi.
Ime aftós, pu tis pligés metrái akóma
mia zoí sto gkrízo pós na válo chróma
ime aftós, pu arnite na ksechási
pu óla ta’ chi chási, ime aftós.
Ime aftós, pu mónos tóra pia kimáte
pu de zi, ki akóma ta paliá thimáte
ime aftós, pu ton skotóni o chrónos
pu ine akóma mónos, ime aftós.
Mia kaliníchta na mu les, ki as to metánioses
allázun efkola, ta thélo ta diká su
mu orkizósun ósa éleges, pos ta’ nioses
tóte pu ipírcha móno egó, sta ónira su.
Ime aftós, pu tis pligés metrái akóma
mia zoí sto gkrízo pós na válo chróma
ime aftós, pu arnite na ksechási
pu óla ta’ chi chási, ime aftós.
Ime aftós, pu mónos tóra pia kimáte
pu de zi, ki akóma ta paliá thimáte
ime aftós, pu ton skotóni o chrónos
pu ine akóma mónos, ime aftós.
|