Είμασταν δυο, γίναμε τρεις,
πότε οδοιπόροι, πότε ασθενείς,
βρήκαμε λόγο, πήραμε φόρα,
μαζί ν’ ανέβουμε την ανηφόρα.
Πάρ’ την κιθάρα, πάρ’ τη φωνή σου,
παρέα γίναμε και οι διπλανοί σου,
χτύπα τον ήχο, ρίξε το ρεύμα,
δώσε μας τέσσερα μ’ ένα σου νεύμα.
Σας θέλω ζόρικους, ηλεκτρισμένους,
δε θέλω άπραγους και φοβισμένους,
φέρτε τραγούδια, φέρτε στιχάκια,
μετράω ρεφρέν, μετράω χρονάκια.
Είμασταν δυο, γίναμε τρεις,
πάμε μαζί κι εμείς κι εσείς,
βρήκαμε στέκι για το χειμώνα
και σημαδεύουμε με μια σφεντόνα.
Σας θέλω ζόρικους, ηλεκτρισμένους,
δε θέλω άπραγους και φοβισμένους,
φέρτε τραγούδια, φέρτε στιχάκια,
μετράω ρεφρέν, μετράω χρονάκια.
|
Imastan dio, giname tris,
póte odipóri, póte asthenis,
vríkame lógo, pírame fóra,
mazí n’ anévume tin anifóra.
Pár’ tin kithára, pár’ ti foní su,
paréa giname ke i diplani su,
chtípa ton ícho, ríkse to revma,
dóse mas téssera m’ éna su nevma.
Sas thélo zórikus, ilektrisménus,
de thélo ápragus ke fovisménus,
férte tragudia, férte stichákia,
metráo refrén, metráo chronákia.
Imastan dio, giname tris,
páme mazí ki emis ki esis,
vríkame stéki gia to chimóna
ke simadevume me mia sfentóna.
Sas thélo zórikus, ilektrisménus,
de thélo ápragus ke fovisménus,
férte tragudia, férte stichákia,
metráo refrén, metráo chronákia.
|