Είναι τα βράδια αξημέρωτα,
όταν μια αγάπη αιμορραγεί,
είναι ποτάμι το δάκρυ βρέχοντας,
πνίγει καρδιές και βάζει τέλος σ’ αυτό που λέγεται ζωή,
Είμαστε τώρα κι οι δυο στα πρόθυρα,
κι ανοίγει η πόρτα του χωρισμού,
πήγαν χαμένα ελπίδες και όνειρα,
είμαστε θύματα του εγωισμού,
Είναι τα βράδια αξημέρωτα,
όταν μια αγάπη αιμορραγεί,
υπάρχει κάτι που δε σ’ αφήνει,
αφού η αγάπη αργοσβήνει να νιώσεις το ζεστό φιλί,
Είμαστε τώρα κι οι δυο στα πρόθυρα,
κι ανοίγει η πόρτα του χωρισμού,
πήγαν χαμένα ελπίδες και όνειρα,
είμαστε θύματα του εγωισμού.
|
Ine ta vrádia aksimérota,
ótan mia agápi emorragi,
ine potámi to dákri vréchontas,
pnígi kardiés ke vázi télos s’ aftó pu légete zoí,
Imaste tóra ki i dio sta próthira,
ki anigi i pórta tu chorismu,
pígan chaména elpídes ke ónira,
imaste thímata tu egismu,
Ine ta vrádia aksimérota,
ótan mia agápi emorragi,
ipárchi káti pu de s’ afíni,
afu i agápi argosvíni na niósis to zestó filí,
Imaste tóra ki i dio sta próthira,
ki anigi i pórta tu chorismu,
pígan chaména elpídes ke ónira,
imaste thímata tu egismu.
|