|
Γυρνάει στο σπίτι κι όλο κλαίει και κανένας δε ξέρει τι τον καίει
κι όλοι οι φωστήρες και γενναίοι ψάχνουν το μυστικό
ο κόσμος λέει, λέει, λέει πως εκείνη για όλα φταίει, φταίει
που μένει μόνος και ξυπνάει με τον ίδιο καημό
Μα είναι εντάξει μαζί μου του δίνω την ψυχή μου
τις καλύτερες μέρες του ζει μ’ αυτές τις πληγές
ναι, είναι εντάξει μαζί μου μαθαίνει απ τη ζωή μου
και για μένα αλλάζει πρόσωπα κι εποχές
Μ’ αυτό τον πόνο δυναμώνει στο πλευρό μου διψάει και μεγαλώνει
κι αυτό που τόσο τον πληγώνει είναι το γιατρικό
ο κόσμος λέει, λέει, λέει πως εκείνη για όλα φταίει, φταίει
μα εγώ τον θέλω έτσι όπως είναι και τον κόσμο ξεχνώ
Είναι εντάξει μαζί μου του δίνω την ψυχή μου
τις καλύτερες μέρες του ζει μ’ αυτές τις πληγές
ναι, είναι εντάξει μαζί μου μαθαίνει απ τη ζωή μου
και για μένα αλλάζει πρόσωπα κι εποχές, πρόσωπα κι εποχές (χ2)
|
Girnái sto spíti ki ólo klei ke kanénas de kséri ti ton kei
ki óli i fostíres ke gennei psáchnun to mistikó
o kósmos léi, léi, léi pos ekini gia óla ftei, ftei
pu méni mónos ke ksipnái me ton ídio kaimó
Ma ine entáksi mazí mu tu díno tin psichí mu
tis kalíteres méres tu zi m’ aftés tis pligés
ne, ine entáksi mazí mu matheni ap ti zoí mu
ke gia ména allázi prósopa ki epochés
M’ aftó ton póno dinamóni sto plevró mu dipsái ke megalóni
ki aftó pu tóso ton pligóni ine to giatrikó
o kósmos léi, léi, léi pos ekini gia óla ftei, ftei
ma egó ton thélo étsi ópos ine ke ton kósmo ksechnó
Ine entáksi mazí mu tu díno tin psichí mu
tis kalíteres méres tu zi m’ aftés tis pligés
ne, ine entáksi mazí mu matheni ap ti zoí mu
ke gia ména allázi prósopa ki epochés, prósopa ki epochés (ch2)
|
