Δεν αντέχω να σε βλέπω, ούτε και να μη σε δω
σου ζητάω να υπάρχεις
στο κορμί μου και στη σχέση μου,
στο μυαλό μου μες στη σκέψη μου.
Δεν αντέχω να μου λείπεις, ούτε και να είσαι εδώ
σου ζητώ να δουλεύεις,
να γελάς, να γαληνεύεις
να βουτάς μέσα στις λέξεις μου.
Είναι κάτι που με σπρώχνει στον αέρα με σηκώνει,
μ’ αγαπά, με μαστιγώνει, με αρχίζει, με τελειώνει,
είναι κάτι.
Είναι κάτι που με σπρώχνει στον αέρα με σηκώνει,
μ’ αγαπά, με μαστιγώνει, με αρχίζει, με τελειώνει,
η αγάπη σου.
Δεν αντέχω να σε βλέπω, ούτε και να μη σε δω
σου ζητάω να δουλεύεις
έξυπνα να με ζηλεύεις
να `μαι εγώ όλες οι σκέψεις σου.
Είναι κάτι που με σπρώχνει στον αέρα με σηκώνει,
μ’ αγαπά, με μαστιγώνει, με αρχίζει, με τελειώνει,
είναι κάτι.
Είναι κάτι που με σπρώχνει στον αέρα με σηκώνει,
μ’ αγαπά, με μαστιγώνει, με αρχίζει, με τελειώνει,
η αγάπη σου.
|
Den antécho na se vlépo, ute ke na mi se do
su zitáo na ipárchis
sto kormí mu ke sti schési mu,
sto mialó mu mes sti sképsi mu.
Den antécho na mu lipis, ute ke na ise edó
su zitó na dulevis,
na gelás, na galinevis
na vutás mésa stis léksis mu.
Ine káti pu me spróchni ston aéra me sikóni,
m’ agapá, me mastigóni, me archízi, me telióni,
ine káti.
Ine káti pu me spróchni ston aéra me sikóni,
m’ agapá, me mastigóni, me archízi, me telióni,
i agápi su.
Den antécho na se vlépo, ute ke na mi se do
su zitáo na dulevis
éksipna na me zilevis
na `me egó óles i sképsis su.
Ine káti pu me spróchni ston aéra me sikóni,
m’ agapá, me mastigóni, me archízi, me telióni,
ine káti.
Ine káti pu me spróchni ston aéra me sikóni,
m’ agapá, me mastigóni, me archízi, me telióni,
i agápi su.
|