Όσα μας ενώνουν τόσα μας χωρίζουν
και δεν ξέρω πια τι να σου πω
Όσο με κερδίζεις τόσο με φοβίζεις
έχω πια ξεχάσει ν’ αγαπώ
Κι είναι κρίμα να μην είσαι στη ζωή μου τώρα πια
κι είναι κρίμα να μην έχω τη ζεστή σου αγκαλιά
κι ούτε θέλω να σ’ αφήσω ούτε να γυρίσω πίσω
ξέρω τίποτα δεν είναι όπως παλιά
Τόσες ερωτήσεις δίχως απαντήσεις
και δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
Πίσω σου θ’ αφήσεις τόσες αναμνήσεις
πες μου πρώτη ποια να θυμηθώ
Κι είναι κρίμα να μην είσαι στη ζωή μου τώρα πια
κι είναι κρίμα να μην έχω τη ζεστή σου αγκαλιά
κι ούτε θέλω να σ’ αφήσω ούτε να γυρίσω πίσω
ξέρω τίποτα δεν είναι όπως παλιά
|
Όsa mas enónun tósa mas chorízun
ke den kséro pia ti na su po
Όso me kerdízis tóso me fovízis
écho pia ksechási n’ agapó
Ki ine kríma na min ise sti zoí mu tóra pia
ki ine kríma na min écho ti zestí su agkaliá
ki ute thélo na s’ afíso ute na giríso píso
kséro típota den ine ópos paliá
Tóses erotísis díchos apantísis
ke den kséro pia ti na skeftó
Píso su th’ afísis tóses anamnísis
pes mu próti pia na thimithó
Ki ine kríma na min ise sti zoí mu tóra pia
ki ine kríma na min écho ti zestí su agkaliá
ki ute thélo na s’ afíso ute na giríso píso
kséro típota den ine ópos paliá
|