Μπαίνω στο σπίτι μου συχνά
όπως και στ’ όνειρό μου
με τον μικρό φακό μου
Σε μια πατρίδα μια σταλιά
έχω μικρό ντιβάνι
και χαμηλό ταβάνι
Κι αλλάζουν θέση τα έπιπλα
τα φώτα αλλάζουν χρώμα
μονάχα εμείς ακόμα
Ίδια πατάμε στο νερό
και στην στεριά στον ουρανό
είναι νωρίς για τ’ όνειρο
είναι νωρίς ακόμα
Μπαίνω στην πόλη μου συχνά
όπως και στ’ όνειρό μου
Με τ’ αλεξίπτωτό μου
κάποιοι κοιμούνται στο μπετό
κι έχουν για προσκεφάλι
το πλαστικό μπουκάλι
Κι αλλάζουν θέση τα πουλιά
Η γη αλλάζει χρώμα
Μονάχα εμείς ακόμα
Ίδια πατάμε στο νερό
και στην στεριά στον ουρανό
Είναι νωρίς ακόμα
δεν πίστεψες ακόμα
|
Beno sto spíti mu sichná
ópos ke st’ óniró mu
me ton mikró fakó mu
Se mia patrída mia staliá
écho mikró ntiváni
ke chamiló taváni
Ki allázun thési ta épipla
ta fóta allázun chróma
monácha emis akóma
Ίdia patáme sto neró
ke stin steriá ston uranó
ine norís gia t’ óniro
ine norís akóma
Beno stin póli mu sichná
ópos ke st’ óniró mu
Me t’ aleksíptotó mu
kápii kimunte sto betó
ki échun gia proskefáli
to plastikó bukáli
Ki allázun thési ta puliá
I gi allázi chróma
Monácha emis akóma
Ίdia patáme sto neró
ke stin steriá ston uranó
Ine norís akóma
den pístepses akóma
|