Σ έναν αλήτη έχω δώσει την καρδιά μου
που με παιδεύει και με κάνει και πονώ
μα όταν πέφτω στη ζεστή την αγκαλιά του
ό, τι κι αν κάνει το ξεχνώ
Και δε με νοιάζει ό,τι κι αν πούνε
όσο κι αν τον κατηγορούνε
ό, τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν κάνει
τον συγχωρώ
είν ο αλήτης μου είναι ο άνθρωπος που αγαπώ
ειν ο αλήτης μου είναι ο άνθρωπος που αγαπώ
Όλοι μου λένε τι του βρίσκω και τον θέλω
όλοι μου λένε πως θα πέσω στο γκρεμό
όμως δεν ξέρουνε πως νιώθω εγώ κοντά του
χωρίς αυτόν στιγμή δε ζω
Και δε με νοιάζει ό,τι κι αν πούνε
όσο κι αν τον κατηγορούνε
ό, τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν κάνει
τον συγχωρώ
είν ο αλήτης μου είναι ο άνθρωπος που αγαπώ
ειν’ ο αλήτης μου είναι ο άνθρωπος που αγαπώ
|
S énan alíti écho dósi tin kardiá mu
pu me pedevi ke me káni ke ponó
ma ótan péfto sti zestí tin agkaliá tu
ó, ti ki an káni to ksechnó
Ke de me niázi ó,ti ki an pune
óso ki an ton katigorune
ó, ti ki an káni, ó,ti ki an káni
ton sigchoró
in o alítis mu ine o ánthropos pu agapó
in o alítis mu ine o ánthropos pu agapó
Όli mu léne ti tu vrísko ke ton thélo
óli mu léne pos tha péso sto gkremó
ómos den ksérune pos niótho egó kontá tu
chorís aftón stigmí de zo
Ke de me niázi ó,ti ki an pune
óso ki an ton katigorune
ó, ti ki an káni, ó,ti ki an káni
ton sigchoró
in o alítis mu ine o ánthropos pu agapó
in’ o alítis mu ine o ánthropos pu agapó
|