Απ’ τα μαλλάκια σου
κρατιέμαι στη ζωή
πριγκίπισσά μου εσύ
Μαρία και Ελένη
Στις μαύρες μπούκλες σου
γερά έχει πιαστεί
η μοίρα που ζητά η ψυχή
ήσυχα ν’ ανασαίνει
Είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
που γράφει μουσική
Είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
που τη χαρά ανασταίνει
Απ’ το χεράκι σου
κρεμιέμαι σαν παιδί
πατώ στο βήμα σου
και κείνο με πηγαίνει
σε παραλίες
που δεν έχω ξαναδεί
και σαν ιπτάμενο χαλί
στους ουρανούς με φέρνει
Είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
που γράφει μουσική
Είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
είναι το γέλιο σου
που τη χαρά ανασταίνει
|
Ap’ ta mallákia su
kratiéme sti zoí
prigkípissá mu esí
María ke Eléni
Stis mavres bukles su
gerá échi piasti
i mira pu zitá i psichí
ísicha n’ anaseni
Ine to gélio su
ine to gélio su
ine to gélio su
pu gráfi musikí
Ine to gélio su
ine to gélio su
ine to gélio su
pu ti chará anasteni
Ap’ to cheráki su
kremiéme san pedí
pató sto víma su
ke kino me pigeni
se paralíes
pu den écho ksanadi
ke san iptámeno chalí
stus uranus me férni
Ine to gélio su
ine to gélio su
ine to gélio su
pu gráfi musikí
Ine to gélio su
ine to gélio su
ine to gélio su
pu ti chará anasteni
|