|
Είπα μια μέρα και εγώ μες τον κόσμο να βγω
τη ζωή να γνωρίσω
πως ήταν ώρα να δω τον πλανήτη μας πια
κι από την άλλη του τη μεριά
Μπήκα σε τρένα, σκαριά, σιδερένια πουλιά
που με πήγαν πιο πέρα
κι από κει που γεννιέται του ήλιου το φως
και σκοτεινιάζει ο ουρανός
Δρόμους έπαιρνα, δρόμους άφηνα
μακριά απ’ όσα είχα μάθει κι ακούσει ως χθες
δρόμους έπαιρνα, δρόμους άφηνα
κι απ’τη δική σου τη σκέψη ξεμάκραινα
Τα όσα είδα εγώ στο ταξίδι αυτό
ένας νους δεν τα βάζει
είδα ανθρώπους πολλούς
μαύρους, άσπρους, χλωμούς
με τις χαρές τους και τους καημούς
Κι από την άλλη μεριά, τώρα το `μαθα πια
η ζωή δεν αλλάζει
πάντα κάποιος γελά, πάντα κάποιος πονά
κι άπιαστα όνειρα κυνηγά
Δρόμους έπαιρνα, δρόμους άφηνα
μακριά απ’ όσα είχα μάθει κι ακούσει ως χθες
δρόμους έπαιρνα, δρόμους άφηνα
κι απ’τη δική σου τη σκέψη ξεμάκραινα
|
Ipa mia méra ke egó mes ton kósmo na vgo
ti zoí na gnoríso
pos ítan óra na do ton planíti mas pia
ki apó tin álli tu ti meriá
Bíka se tréna, skariá, siderénia puliá
pu me pígan pio péra
ki apó ki pu genniéte tu íliu to fos
ke skotiniázi o uranós
Drómus éperna, drómus áfina
makriá ap’ ósa icha máthi ki akusi os chthes
drómus éperna, drómus áfina
ki ap’ti dikí su ti sképsi ksemákrena
Ta ósa ida egó sto taksídi aftó
énas nus den ta vázi
ida anthrópus pollus
mavrus, ásprus, chlomus
me tis charés tus ke tus kaimus
Ki apó tin álli meriá, tóra to `matha pia
i zoí den allázi
pánta kápios gelá, pánta kápios poná
ki ápiasta ónira kinigá
Drómus éperna, drómus áfina
makriá ap’ ósa icha máthi ki akusi os chthes
drómus éperna, drómus áfina
ki ap’ti dikí su ti sképsi ksemákrena
|
