Στα μάτια σε κοιτάζω και ζαλίζομαι
και σταματάει ο χρόνος, η αλήθεια κι η ζωή μου
στα χάδια, στα φιλιά σου συγκλονίζομαι
κι αν είσαι ένα όνειρο, μη με ξυπνάς ψυχή μου.
Στις ομορφιές σου μάγισσα κι απόψε με τρελαίνεις
ένα τραπέζι ο κόσμος σου και πάνω ανεβαίνεις
και ρίχνεις με τα πόδια σου ποτήρια και μπουκάλια
θέλει ψυχή ο θάνατος, δε θέλει παρακάλια.
Είσαι δύναμη
γι’ αυτό κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.
Είσαι απίθανη
και σε θέλω κάθε ώρα που περνάει πιο πολύ.
Πιο πάνω από σένανε δε βάζω εγώ κανένα
κλειδί για τον παράδεισο που χάρισες σε μένα,
το μαγαζί για πάρτη σου κι απόψε θα το κάψω
μόνο εσένα αγάπησα παντού θα το φωνάξω.
Είσαι δύναμη
γι’ αυτό κάνεις την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή.
Είσαι απίθανη
και σε θέλω κάθε ώρα που περνάει πιο πολύ.
|
Sta mátia se kitázo ke zalízome
ke stamatái o chrónos, i alíthia ki i zoí mu
sta chádia, sta filiá su sigklonízome
ki an ise éna óniro, mi me ksipnás psichí mu.
Stis omorfiés su mágissa ki apópse me trelenis
éna trapézi o kósmos su ke páno anevenis
ke ríchnis me ta pódia su potíria ke bukália
théli psichí o thánatos, de théli parakália.
Ise dínami
gi’ aftó kánis tin kardiá mu na chtipái san trelí.
Ise apíthani
ke se thélo káthe óra pu pernái pio polí.
Pio páno apó sénane de vázo egó kanéna
klidí gia ton parádiso pu chárises se ména,
to magazí gia párti su ki apópse tha to kápso
móno eséna agápisa pantu tha to fonákso.
Ise dínami
gi’ aftó kánis tin kardiá mu na chtipái san trelí.
Ise apíthani
ke se thélo káthe óra pu pernái pio polí.
|