Απόψε σ’ ερωτεύτηκα
Βαθιά μες στ’ όνειρό μου
Κι είπα να ‘ρθω να στο πω
Γιατί αυτό το σ’ αγαπώ
Είναι σαν χιόνι καθαρό
Σε μια γωνιά του δρόμου
Αν είσαι εργάτης ή αστός
Δεν ρώτησα κανένα
Είσαι ένας άνθρωπος ζεστός
Κι αυτό μετράει για μένα
Στα δένδρα αγέρας φύσηξε
Δεν άφησε ένα φύλλο
Κι εγώ σε ψάχνω στις γωνιές
Στα μαγαζιά τις γειτονιές
Εκεί που παν οι άνθρωποι
για ξεχάσουν λίγο
|
Apópse s’ eroteftika
Oathiá mes st’ óniró mu
Ki ipa na ‘rtho na sto po
Giatí aftó to s’ agapó
Ine san chióni katharó
Se mia goniá tu drómu
An ise ergátis í astós
Den rótisa kanéna
Ise énas ánthropos zestós
Ki aftó metrái gia ména
Sta déndra agéras físikse
Den áfise éna fíllo
Ki egó se psáchno stis goniés
Sta magaziá tis gitoniés
Eki pu pan i ánthropi
gia ksechásun lígo
|