|
Σελήνη είμαι κι είσαι εσύ ο τόσος ουρανός μου
Δελφίνι είμαι κι είσαι εσύ βαθύς ωκεανός μου
Ποτάμι γίνομαι, αν μπορείς, να γίνεις εκβολή μου
Και αν μέρα γίνω κάποτε, θα είσαι το πρωί μου.
Γιατί είσαι εσύ το βάλσαμο
εσύ κι η αμυχή μου
Πόλεμο έχω μέσα μου
κι είσαι η ανακωχή μου.
Κι αν φύγω εσύ μη φοβηθείς
πριν με φωνάξεις θα ‘μαι εκεί
σαν ίσκιος γρήγορος βουβός
και σαν αόρατη σκεπή.
Θ’ ακολουθώ το βήμα σου
θα προλαβαίνω τη στιγμή
αν είναι κάτασπρη να φτάσει
κι αν είναι μαύρη να χαθεί.
|
Selíni ime ki ise esí o tósos uranós mu
Delfíni ime ki ise esí vathís okeanós mu
Potámi ginome, an boris, na ginis ekvolí mu
Ke an méra gino kápote, tha ise to pri mu.
Giatí ise esí to válsamo
esí ki i amichí mu
Pólemo écho mésa mu
ki ise i anakochí mu.
Ki an fígo esí mi fovithis
prin me fonáksis tha ‘me eki
san ískios grígoros vuvós
ke san aórati skepí.
Th’ akoluthó to víma su
tha prolaveno ti stigmí
an ine kátaspri na ftási
ki an ine mavri na chathi.
|
