Είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου,
έλα αγκαλιά μου, νιώσε την καρδιά μου, δυνατά χτυπά
είσαι η ζωή μου, είμαι η δική σου
σφίξε μου το χέρι, κι ένα καλοκαίρι, έρχεται ξανά.
Χωρίς μιαν αγκαλιά,
μου λείψαν τα φιλιά,
και ήρθες γνωριμία,
καπνός και τρικυμιά,
στην άδεια μου καρδιά
Στα σύννεφα με πας,
μ´ αγγίζεις μου μιλάς
κι αρχίζω να τα χάνω
στο σώμα σου επάνω
ανάβω μια φωτιά
Χιλιάδες αγκαλιές,
στο αύριο και στο χτες
καυγάδες, φασαρία,
μια σταθερή αξία
γεμίσαμε πληγές.
Μα όσο κι αν πονώ
σε θέλω πάντα εδώ
κι αυτό κάτι σημαίνει
το τούνελ κάπου βγαίνει
σε μέρος μαγικό.
|
Ise i zoí mu, ime i dikí su,
éla agkaliá mu, nióse tin kardiá mu, dinatá chtipá
ise i zoí mu, ime i dikí su
sfíkse mu to chéri, ki éna kalokeri, érchete ksaná.
Chorís mian agkaliá,
mu lipsan ta filiá,
ke írthes gnorimía,
kapnós ke trikimiá,
stin ádia mu kardiá
Sta sínnefa me pas,
m´ angizis mu milás
ki archízo na ta cháno
sto sóma su epáno
anávo mia fotiá
Chiliádes agkaliés,
sto avrio ke sto chtes
kavgádes, fasaría,
mia statherí aksía
gemísame pligés.
Ma óso ki an ponó
se thélo pánta edó
ki aftó káti simeni
to tunel kápu vgeni
se méros magikó.
|