|
Όλα μπροστά μου μισά, αλλαγμένα
αδειάζει η ώρα τυφλά, στα χαμένα.
Μια εικόνα παλιά, αγκαλιά στο δωμάτιο απομένει
ένας ήχος ζεστός, στον αέρα απ’ τα λόγια σου, ξεμακραίνει
Σε ποια έρημο να τρέχω,
ποιον τα βράδια να προσέχω
που να δώσω ό,τι έχω,
τώρα που εσύ δεν υπάρχεις πια…
να, να, να……
Όπου φυλάς μυστικά, κλειδωμένα
να ‘χεις το νου σου κρυφά σε μένα.
Κύκλους κάνει η ζωή, κι όσο λείπεις σταμάτησε να γυρίζει
ένας ήχος σιωπής στον αέρα, πως τέλειωσε, ψιθυρίζει.
|
Όla brostá mu misá, allagména
adiázi i óra tiflá, sta chaména.
Mia ikóna paliá, agkaliá sto domátio apoméni
énas íchos zestós, ston aéra ap’ ta lógia su, ksemakreni
Se pia érimo na trécho,
pion ta vrádia na prosécho
pu na dóso ó,ti écho,
tóra pu esí den ipárchis pia…
na, na, na……
Όpu filás mistiká, klidoména
na ‘chis to nu su krifá se ména.
Kíklus káni i zoí, ki óso lipis stamátise na girízi
énas íchos siopís ston aéra, pos téliose, psithirízi.
|
