|
Είσαι μες τη σκέψη μου, στις φλέβες μου
και μέσα στην καρδιά μου
είσαι στον καφέ που πίνω
στην εφημερίδα που διαβάζω
Είσαι το χαμόγελο που λείπει απ’ τη ζωή μου
όταν ξυπνάω το πρωί
είσαι η ανάσα μου, η κολόνια μου
τα ρούχα που φοράω
Είσαι όνειρο, όνειρο και δεν ξυπνάω
θάλασσα, θάλασσα κι εγώ βουτάω
στα κρυστάλλινα νερά για να σε νιώσω
και ποτέ μου αυτό δε θα το μετανιώσω
Αν μια μέρα δε σε δω
τη θεωρώ χαμένη από χέρι
το ρολόι όταν κοιτώ στους δείκτες
βλέπω εσένα να χορεύεις
Σε κασέτες έχω γράψει τη φωνή σου
για να την ακούω όταν λείπεις
κι έχω αγαπήσει τα σημάδια
που εσύ μου `χεις αφήσει
Είσαι όνειρο, όνειρο και δεν ξυπνάω
θάλασσα, θάλασσα κι εγώ βουτάω
στα κρυστάλλινα νερά για να σε νιώσω
και ποτέ μου αυτό δε θα το μετανιώσω
|
Ise mes ti sképsi mu, stis fléves mu
ke mésa stin kardiá mu
ise ston kafé pu píno
stin efimerída pu diavázo
Ise to chamógelo pu lipi ap’ ti zoí mu
ótan ksipnáo to pri
ise i anása mu, i kolónia mu
ta rucha pu foráo
Ise óniro, óniro ke den ksipnáo
thálassa, thálassa ki egó vutáo
sta kristállina nerá gia na se nióso
ke poté mu aftó de tha to metanióso
An mia méra de se do
ti theoró chaméni apó chéri
to rolói ótan kitó stus diktes
vlépo eséna na chorevis
Se kasétes écho grápsi ti foní su
gia na tin akuo ótan lipis
ki écho agapísi ta simádia
pu esí mu `chis afísi
Ise óniro, óniro ke den ksipnáo
thálassa, thálassa ki egó vutáo
sta kristállina nerá gia na se nióso
ke poté mu aftó de tha to metanióso
|
