Με αργές κινήσεις τη ζωή μου
περιφέρω
Μες στα μπαράκια που γυρίζαμε μαζί
Το ξέρω άλλωστε πως δε θα
καταφέρω
Να σε ξεχάσω να σ’ απορρίψω μια
στιγμή
Μόνη κοιμάμαι, με σένα ξυπνάω
Δε σε θυμάμαι, μαζί σου μιλάω
Κλείνω τα μάτια μα λύση δεν είναι
Σε βλέπω μπροστά μου, είσαι όπου
είμαι
Σίδερο οι λέξεις κι απ’ το στόμα μου
δε βγαίνουν
Φωτογραφίζω αγαπημένες μας γωνιές
Κι ανησυχώ, ποια χέρια τώρα σε
μαθαίνουν
Και ποιο το σώμα που αγκαλιάζει ό,τι
λες.
|
Me argés kinísis ti zoí mu
periféro
Mes sta barákia pu girízame mazí
To kséro álloste pos de tha
kataféro
Na se ksecháso na s’ aporrípso mia
stigmí
Móni kimáme, me séna ksipnáo
De se thimáme, mazí su miláo
Klino ta mátia ma lísi den ine
Se vlépo brostá mu, ise ópu
ime
Sídero i léksis ki ap’ to stóma mu
de vgenun
Fotografízo agapiménes mas goniés
Ki anisichó, pia chéria tóra se
mathenun
Ke pio to sóma pu agkaliázi ó,ti
les.
|