Μια ομορφιά απόψε είσαι
δείχνεις σεμνή μα προσποιείσαι
Στο πίσω μέρος για να καταφέρεις
αυτά τ’ ανείπωτα αυτά που ξέρεις
Μια φυλακή η μοναξιά σου
κι ότι δεν κρύβει η σκιά σου
Ένα ποντάρισμα τα πάντα είναι
είτε είναι όμορφα είτε δεν είναι
Ότι δε χωράει το μυαλό σου
θα στο χωρέσει η ζωή
Εκ των υστέρων θα `ναι δικό σου
ότι δεν είχες φανταστεί
Πριν απ’ τη γνώση υπάρχει ανία
κι όλα είναι ίδια όλα είν’ αστεία
Μέχρι που κάτι θα τ’ ανατρέψει
και τη σκανδάλη του στο μέρος σου θα στρέψει
|
Mia omorfiá apópse ise
dichnis semní ma prospiise
Sto píso méros gia na kataféris
aftá t’ anipota aftá pu kséris
Mia filakí i monaksiá su
ki óti den krívi i skiá su
Έna pontárisma ta pánta ine
ite ine ómorfa ite den ine
Όti de chorái to mialó su
tha sto chorési i zoí
Ek ton istéron tha `ne dikó su
óti den iches fantasti
Prin ap’ ti gnósi ipárchi anía
ki óla ine ídia óla in’ astia
Méchri pu káti tha t’ anatrépsi
ke ti skandáli tu sto méros su tha strépsi
|