Πολλές φορές μου είχες πει ότι θα φύγεις,
όμως ποτέ μου δεν το πήρα σοβαρά.
Έλεγα χώρια μου πως δεν μπορείς να ζήσεις,
πως μου ανήκει η δική σου η καρδιά…
Μα όταν βρήκα στο τραπέζι μου το γράμμα
παρατημένα από πάνω τα κλειδιά.
Τότε κατάλαβα πως μόνο ένα θαύμα
πίσω θα σ’ έφερνε σε μένανε ξανά…
Κι έκλαψα, ήξερα στο βάθος πόσο έφταιξα
που με τα αισθήματα σου έπαιξα
κι άφησα μια αγάπη να χαθεί…
Έκλαψα, σπάνιο για μένα όμως έκλαψα
όταν πια κατάλαβα ότι σ’ έχασα,
ράγισα σα να ‘μουνα γυαλί…
Πολλές φορές μου είχες πει πως θα μ’ αφήσεις,
γελούσα όμως συνεχώς ειρωνικά.
Εγώ σου έλεγα πως δε θα μ’ αποφύγεις
κι εσύ τα πάντα στη ζωή είναι δανεικά.
Μου είχες γράψει ότι άλλο δεν αντέχεις
τα τόσα λάθη συνεχώς να συγχωρείς.
Πρώτη φορά που στη ζωή μου βγήκα ψεύτης
γιατί κατάλαβα ότι το εννοείς…
|
Pollés forés mu iches pi óti tha fígis,
ómos poté mu den to píra sovará.
Έlega chória mu pos den boris na zísis,
pos mu aníki i dikí su i kardiá…
Ma ótan vríka sto trapézi mu to grámma
paratiména apó páno ta klidiá.
Tóte katálava pos móno éna thafma
píso tha s’ éferne se ménane ksaná…
Ki éklapsa, íksera sto váthos póso éfteksa
pu me ta esthímata su épeksa
ki áfisa mia agápi na chathi…
Έklapsa, spánio gia ména ómos éklapsa
ótan pia katálava óti s’ échasa,
rágisa sa na ‘muna gialí…
Pollés forés mu iches pi pos tha m’ afísis,
gelusa ómos sinechós ironiká.
Egó su élega pos de tha m’ apofígis
ki esí ta pánta sti zoí ine daniká.
Mu iches grápsi óti állo den antéchis
ta tósa láthi sinechós na sigchoris.
Próti forá pu sti zoí mu vgíka pseftis
giatí katálava óti to ennois…
|