Μπορεί να κλαίω σαν παιδί που έχεις φύγει
να μ’ έχει πάρει από κάτω η ζωή
μα δε στο δείχνω κάνω πέτρα την καρδιά μου
κι ας υποφέρω που δεν είμαστε μαζί
Κι αν μ’ άλλονε σε δω από εγωισμό
στ’ ορκίζομαι κουβέντα δε θα πω
Κι αν μ’ άλλονε σε δω από εγωισμό
θα κάνω πως για σένα αδιαφορώ
Μα εξακολουθώ να σ’ αγαπάω
εξακολουθώ να σε ζητώ
γιατί στο χωρισμό η αγάπη δεν πεθαίνει
γιατί κι οι δυο πονάμε απ’ τον εγωισμό
Μπορεί να πίνω σαν τρελός και να καπνίζω
να μη μπορώ ούτε λεπτό να κοιμηθώ
μα δε στο δείχνω κάνω πέτρα την καδιά μου
κι ας έχω πέσει σ’ ένα απέραντο κενό
Κι αν μ’ άλλονε σε δω από εγωισμό
στ’ ορκίζομαι κουβέντα δε θα πω
Κι αν μ’ άλλονε σε δω από εγωισμό
θα κάνω πως για σένα αδιαφορώ
Μα εξακολουθώ να σ’ αγαπάω
εξακολουθώ να σε ζητώ
γιατί στο χωρισμό η αγάπη δεν πεθαίνει
γιατί κι οι δυο πονάμε απ’ τον εγωισμό
|
Bori na kleo san pedí pu échis fígi
na m’ échi pári apó káto i zoí
ma de sto dichno káno pétra tin kardiá mu
ki as ipoféro pu den imaste mazí
Ki an m’ állone se do apó egismó
st’ orkízome kuvénta de tha po
Ki an m’ állone se do apó egismó
tha káno pos gia séna adiaforó
Ma eksakoluthó na s’ agapáo
eksakoluthó na se zitó
giatí sto chorismó i agápi den petheni
giatí ki i dio ponáme ap’ ton egismó
Bori na píno san trelós ke na kapnízo
na mi boró ute leptó na kimithó
ma de sto dichno káno pétra tin kadiá mu
ki as écho pési s’ éna apéranto kenó
Ki an m’ állone se do apó egismó
st’ orkízome kuvénta de tha po
Ki an m’ állone se do apó egismó
tha káno pos gia séna adiaforó
Ma eksakoluthó na s’ agapáo
eksakoluthó na se zitó
giatí sto chorismó i agápi den petheni
giatí ki i dio ponáme ap’ ton egismó
|