Απόψε βρέθηκα νωρίς νωρίς
στην καμαρούλα μου
μην απορείς
και τι περίεργο
δε θα το βρεις
μου ‘λειψες τόσο
Έξω βοριάς, χαλάζια, κεραυνοί
βροχή που λες κι ανοίξαν οι ουρανοί
και στο σκοτάδι ελπίδα φωτεινή
να σ’ ανταμώσω
Το ξέρω χάθηκες και πας
δεν μ’ αγαπούσες και δε μ’ αγαπάς
μα για όσα μου ‘κανες ένα σωρό
σε συγχωρώ
Αρκεί γι’ απόψε μες στη συννεφιά
να ‘ρθεις κοντά μου λίγο συντροφιά
Στην καμαρούλα μέσα που ζεστή
σ’ αποζητεί
Έλα γι’ απόψε
μόνο απόψε, για λίγη ώρα
έξω φυσάει κι είναι κρύο
κι είναι μπόρα
Μα εδώ μέσα είναι ζεστά
κι είναι τα εξώφυλλα κλειστά
κι είναι τα φώτα λιγοστά
μισοσβηστά
Έλα γι’ απόψε
μέσα στην νύχτα
μέσα στη μπόρα
να ξαναφέρεις λουλουδιασμένη την ανεμώνα
και ν’ αναστήσεις τις νεκρές τις αναμνήσεις…
Έλα γι’ απόψε κι αύριο φύγε και μη γυρίσεις
|
Apópse vréthika norís norís
stin kamarula mu
min aporis
ke ti períergo
de tha to vris
mu ‘lipses tóso
Έkso voriás, chalázia, keravni
vrochí pu les ki aniksan i urani
ke sto skotádi elpída fotiní
na s’ antamóso
To kséro cháthikes ke pas
den m’ agapuses ke de m’ agapás
ma gia ósa mu ‘kanes éna soró
se sigchoró
Arki gi’ apópse mes sti sinnefiá
na ‘rthis kontá mu lígo sintrofiá
Stin kamarula mésa pu zestí
s’ apoziti
Έla gi’ apópse
móno apópse, gia lígi óra
ékso fisái ki ine krío
ki ine bóra
Ma edó mésa ine zestá
ki ine ta eksófilla klistá
ki ine ta fóta ligostá
misosvistá
Έla gi’ apópse
mésa stin níchta
mésa sti bóra
na ksanaféris luludiasméni tin anemóna
ke n’ anastísis tis nekrés tis anamnísis…
Έla gi’ apópse ki avrio fíge ke mi girísis
|