|
Μες του κορμιού σου τις γωνιές
τα σαββατόβραδα αράζω
και μυστικά με κλειδαριές
κλείνω και μόνη τα διαβάζω
να μην τα δει ανθρώπου μάτι
να μην τα βρει ποτέ κανείς
Είναι παράξενη η αγάπη
παράξενη όπως κι εμείς
Έλα να σε κρύψω απόψε πάλι
έλα με σκοτάδι να σε σβήσω
Μη σε βρούνε μάτια μου οι άλλοι
και σε κλέψουνε πριν σ’ αγαπήσω
Με του φιλιού το γιατρικό
αλλάζω πρόσωπα τα βράδια
και γίνομαι παιδί κακό
αφήνει πάνω σου σημάδια
Να μην τα δει ανθρώπου μάτι
μην τα μετρήσει άλλος για μας
Είναι παράξενη η αγάπη
όταν σ’ αρέσει να πονάς
|
Mes tu kormiu su tis goniés
ta savvatóvrada arázo
ke mistiká me klidariés
klino ke móni ta diavázo
na min ta di anthrópu máti
na min ta vri poté kanis
Ine parákseni i agápi
parákseni ópos ki emis
Έla na se krípso apópse páli
éla me skotádi na se svíso
Mi se vrune mátia mu i álli
ke se klépsune prin s’ agapíso
Me tu filiu to giatrikó
allázo prósopa ta vrádia
ke ginome pedí kakó
afíni páno su simádia
Na min ta di anthrópu máti
min ta metrísi állos gia mas
Ine parákseni i agápi
ótan s’ arési na ponás
|
