Έξω απ’ το τζάμι μου κοιτάω
περαστικούς, αγκαλιασμένους
κι αλλού το βλέμμα μου γυρνάω,
δεν το αντέχω πια να βλέπω ερωτευμένους.
Έλα παρηγόρησε με, πάρε με, ταξίδεψε με εσύ
Έλα μες στην αγκαλιά μου κι όλα τ’ άδικα, δικά μου, εσύ…
Μόνο εσύ, μπορείς να μ’ αναστήσεις
εσύ, μπορείς να με κρατήσεις, εσύ
να επιστρέψω στη ζωή.
Μόνο εσύ, μακρυά σου δεν αντέχω
είσαι ότι έχω και δεν έχω,
δεν το μπορώ να ζω μια αδιάφορη ζωή.
Με τ’ αυτοκίνητο περνάω
από τα μέρη που πηγαίναμε μαζί
και τώρα μόνος τριγυρνάω,
δίχως καρδιά, δίχως ψυχή
Έλα παρηγόρησε με, πάρε με, ταξίδεψε με εσύ
Έλα μες στην αγκαλιά μου κι όλα τ’ άδικα, δικά μου, εσύ.
|
Έkso ap’ to tzámi mu kitáo
perastikus, agkaliasménus
ki allu to vlémma mu girnáo,
den to antécho pia na vlépo erotevménus.
Έla parigórise me, páre me, taksídepse me esí
Έla mes stin agkaliá mu ki óla t’ ádika, diká mu, esí…
Móno esí, boris na m’ anastísis
esí, boris na me kratísis, esí
na epistrépso sti zoí.
Móno esí, makriá su den antécho
ise óti écho ke den écho,
den to boró na zo mia adiáfori zoí.
Me t’ aftokínito pernáo
apó ta méri pu pigename mazí
ke tóra mónos trigirnáo,
díchos kardiá, díchos psichí
Έla parigórise me, páre me, taksídepse me esí
Έla mes stin agkaliá mu ki óla t’ ádika, diká mu, esí.
|