Είσαι τοσο παιδί κατα βάθος,
είσαι τόσο καλό κατα λάθος
είσαι τόσο αφελής
που αμα θέλεις μπορείς
οσα χάνουν οι ξύπνιοι να βρεις.
Είσαι τόσο αστείο μορτάκι
σου φιλάω και το δαχτυλάκι
που ΄χει πάθει ζημιά
τι τον θες τον καυγα,
τι τον θες αφου πιάνεις λαβράκι
Ελα ψυχούλα μου, ελα καρδούλα μου
Ξέρω δεν είσαι ό,τι δείχνεις
αλλοι σε παίξανε αλλοι σε μπλέξανε
κλαψε γιατί όταν κλαίς μικροδείχνεις.
Δάγκωσ’ τα χείλη σου
είμαι μαντήλι σου
σβήνω τον πάγο απ΄το βλέμμα.
Έλα στραβάδι μου
πιάσου απ΄το χάδι μου
κράτα εδώ μην σε πάρει το ρέμα
Μην ποζάρεις σαν μούτρο σε μένα
δε σε παίζω με φύλλα κρυμμένα.
Βρίσκω αυτή τη ρωγμή
που η ζωή ηρεμεί
το χαμένο λατρεύει κορμί.
Δεν υπάρχουν νερά του Ιορδάνη
κι oταν πιάνεις μώρο μου λιμάνι
μην την ψάχνεις πολύ
όλοι οι αμαρτωλοι,
όλοι είναι απ΄ το ίδιο χαρμάνι.
|
Ise toso pedí kata váthos,
ise tóso kaló kata láthos
ise tóso afelís
pu ama thélis boris
osa chánun i ksípnii na vris.
Ise tóso astio mortáki
su filáo ke to dachtiláki
pu ΄chi páthi zimiá
ti ton thes ton kavga,
ti ton thes afu piánis lavráki
Ela psichula mu, ela kardula mu
Kséro den ise ó,ti dichnis
alli se peksane alli se bléksane
klapse giatí ótan kles mikrodichnis.
Dágkos’ ta chili su
ime mantíli su
svíno ton págo ap΄to vlémma.
Έla stravádi mu
piásu ap΄to chádi mu
kráta edó min se pári to réma
Min pozáris san mutro se ména
de se pezo me fílla krimména.
Orísko aftí ti rogmí
pu i zoí iremi
to chaméno latrevi kormí.
Den ipárchun nerá tu Iordáni
ki otan piánis móro mu limáni
min tin psáchnis polí
óli i amartoli,
óli ine ap΄ to ídio charmáni.
|