Να μια ακτίνα με φως,
να μια αιτία να ζεις,
θα `μαι εγώ ουρανός
κι εσύ κόσμος μου γίνε.
Μην κοιτάς μακριά,
δε θα μάθεις ποτέ,
τι μας φέρνει κοντά
ούτε τι μας χωρίζει.
Έλα στην αγκαλιά μου, έλα
έλα και παραδώσου, έλα
έλα στην αγκαλιά μου, έλα
έλα και λευθερώσου, έλα
Μην μετράς, μην ακούς,
μια παγίδα ο νους
κι έλα πες μου ξανά
πως ακόμα με θέλεις.
Σιγουριά δε θα βρεις,
ένα ρίσκο ότι πεις,
να μια ακτίνα με φως,
αν τις πόρτες ανοίξεις.
Έλα στην αγκαλιά μου, έλα,
έλα και παραδώσου, έλα
έλα στην αγκαλιά μου, έλα
έλα και λευθερώσου, έλα
|
Na mia aktína me fos,
na mia etía na zis,
tha `me egó uranós
ki esí kósmos mu gine.
Min kitás makriá,
de tha máthis poté,
ti mas férni kontá
ute ti mas chorízi.
Έla stin agkaliá mu, éla
éla ke paradósu, éla
éla stin agkaliá mu, éla
éla ke leftherósu, éla
Min metrás, min akus,
mia pagida o nus
ki éla pes mu ksaná
pos akóma me thélis.
Siguriá de tha vris,
éna rísko óti pis,
na mia aktína me fos,
an tis pórtes aniksis.
Έla stin agkaliá mu, éla,
éla ke paradósu, éla
éla stin agkaliá mu, éla
éla ke leftherósu, éla
|