Σαν μικρό παιδάκι κλαίω
ερωτεύτηκα τι φταίω
το φεγγάρι και τ’ αστέρια
και του άνεμου τα χέρια
Του Σεπτέμβρη τις βροχούλες
τα λιμάνια τις βαρκούλες
τα νησιά και το Αιγαίο
ερωτεύτηκα σου λέω
Τον γαλάζιο ουρανό σου
και τον ήλιο τον δικό σου
άθελα χωρίς να φταίω
σ’ ερωτεύτηκα σου λέω
Δύση κι ανατολή
σ’ αγαπάνε μαζί
αχ! Ελλάδα μου μικρή
Κι όπως στέκεις έτσι φως μου
μες στη μέση αυτού του κόσμου
τα μαλλιά σου ανεμίζεις
μου μιλάς και μου θυμίζεις
Τα παιδιά μες στις αλάνες
τις αγέρωχες τις μάνες
όλα αυτά που θε θυμώνουν
σε χτυπούν και σε ματώνουν
Κι όπως πίνω το κρασί σου
και χορεύω εδώ μαζί σου
ξαφνικά χωρίς αν θέλω
ανασταίνομαι σου λέω
|
San mikró pedáki kleo
eroteftika ti fteo
to fengári ke t’ astéria
ke tu ánemu ta chéria
Tu Septémvri tis vrochules
ta limánia tis varkules
ta nisiá ke to Egeo
eroteftika su léo
Ton galázio uranó su
ke ton ílio ton dikó su
áthela chorís na fteo
s’ eroteftika su léo
Dísi ki anatolí
s’ agapáne mazí
ach! Elláda mu mikrí
Ki ópos stékis étsi fos mu
mes sti mési aftu tu kósmu
ta malliá su anemízis
mu milás ke mu thimízis
Ta pediá mes stis alánes
tis agéroches tis mánes
óla aftá pu the thimónun
se chtipun ke se matónun
Ki ópos píno to krasí su
ke chorevo edó mazí su
ksafniká chorís an thélo
anastenome su léo
|