|
Έμεινα μόνη μεσοπέλαγα
Και μες στη θλίψη κρυφογέλαγα
Κλείνει το μάτι ο ουρανός στο κύμα
Που στο νερό τρέχω συχνά
Μα στη στεριά χάνω το βήμα.
Έμεινα μόνη και θυμήθηκα
Πόσες βραδιές στ’ άστρα κοιμήθηκα
Κλείνει το μάτι ο Θεός στον Άδη
Που μου `χει μείνει κι απ’ τους δυο
Μες στην ψυχή κρυφό σημάδι.
Έμεινα μόνη και κατάλαβα
Πόσα μηνύματα δεν τα `λαβα
Με κοροϊδεύει από μακριά η Μοίρα
Που τη φλερτάρω μια ζωή
Μα μία βόλτα δεν την πήγα.
Έμεινα μόνη μεσοπέλαγα
Και μες στη θλίψη κρυφογέλαγα
Ψηλά ο ουρανός γελάει στο κύμα
Που σ’ έχω ανάγκη γιά να ζω
Μ’ αντί να `ρθώ, σου γράφω ποίημα.
Έμεινα μόνη και κατάλαβα
Πόσα μηνύματα δεν τα `λαβα
Με κοροϊδεύει από μακριά η Μοίρα
Που τη φλερτάρω μια ζωή
Μα μία βόλτα δεν την πήγα.
|
Έmina móni mesopélaga
Ke mes sti thlípsi krifogélaga
Klini to máti o uranós sto kíma
Pu sto neró trécho sichná
Ma sti steriá cháno to víma.
Έmina móni ke thimíthika
Póses vradiés st’ ástra kimíthika
Klini to máti o Theós ston Άdi
Pu mu `chi mini ki ap’ tus dio
Mes stin psichí krifó simádi.
Έmina móni ke katálava
Pósa minímata den ta `lava
Me koroidevi apó makriá i Mira
Pu ti flertáro mia zoí
Ma mía vólta den tin píga.
Έmina móni mesopélaga
Ke mes sti thlípsi krifogélaga
Psilá o uranós gelái sto kíma
Pu s’ écho anágki giá na zo
M’ antí na `rthó, su gráfo piima.
Έmina móni ke katálava
Pósa minímata den ta `lava
Me koroidevi apó makriá i Mira
Pu ti flertáro mia zoí
Ma mía vólta den tin píga.
|
