Άργησες να `ρθεις να με δεις
κι είναι βαριά η καρδιά μου
ζήλεψε τ’ άστρο της αυγής
κι έκλαψε τα όνειρα μου.
Έμεινα μόνη, πουλί κι αηδόνι,
και με πληγώνει κι η ερημιά,
το κλάμα αρχίζω, τα χέρια ανοίγω,
πουλί να φύγω στη λησμονιά…
Κλείσαν οι δρόμοι για να ‘ρθω
και πως να σ’ ανταμώσω
που ’χω κρυμμένο φυλακτό
αγάπη να σου δώσω.
Έμεινα μόνη, πουλί κι αηδόνι,
και με πληγώνει κι η ερημιά,
το κλάμα αρχίζω, τα χέρια ανοίγω,
πουλί να φύγω στη λησμονιά…
|
Άrgises na `rthis na me dis
ki ine variá i kardiá mu
zílepse t’ ástro tis avgís
ki éklapse ta ónira mu.
Έmina móni, pulí ki aidóni,
ke me pligóni ki i erimiá,
to kláma archízo, ta chéria anigo,
pulí na fígo sti lismoniá…
Klisan i drómi gia na ‘rtho
ke pos na s’ antamóso
pu ’cho krimméno filaktó
agápi na su dóso.
Έmina móni, pulí ki aidóni,
ke me pligóni ki i erimiá,
to kláma archízo, ta chéria anigo,
pulí na fígo sti lismoniá…
|