Πες πως είμαστε ο Αδάμ κι η Εύα
Πριν μας πει κανένας μη
Στο βεσπάκι μου θα σου’λεγα ανέβα
Να σε πάω στη θάλασσα εκδρομή
Θα διαλέγαμε δυο πεύκα σκέτα
Να χαράξω μια καρδιά
Και θ’απλώναμε του μπάνιου τη πετσέτα
Δυο πρωτόπλαστοι στην αμμουδιά
Δικό σου το πέλαγο
Δικό μου τ’ άσπρο σου κορμάκι
Δικός μας κι ο έρωτας
Που καίει κρυφά τη ματιά
Δικό σου το πέλαγο
Κι εγώ ένα αδέσποτο στιχάκι
Που βρήκε Παράδεισο
Μες τη δικιά σου αγκαλιά
Έλα δίπλα μου μες στη μπρατσέρα
Για ν’ ανοίξουμε πανιά
Και να βλέπουμε σαν ζωγραφιά από πέρα
Των νησιών τα διάφανα βουνά
Και τραγούδα σαν τη Μανταλένα
Κόσμε θάλασσα πλατειά
Και τριγύρω να μην έχουμε κανένα
Μόνο η νύχτα η άμμος κι η φωτιά
|
Pes pos imaste o Adám ki i Eva
Prin mas pi kanénas mi
Sto vespáki mu tha su’lega anéva
Na se páo sti thálassa ekdromí
Tha dialégame dio pefka skéta
Na charákso mia kardiá
Ke th’aplóname tu bániu ti petséta
Dio protóplasti stin ammudiá
Dikó su to pélago
Dikó mu t’ áspro su kormáki
Dikós mas ki o érotas
Pu kei krifá ti matiá
Dikó su to pélago
Ki egó éna adéspoto sticháki
Pu vríke Parádiso
Mes ti dikiá su agkaliá
Έla dípla mu mes sti bratséra
Gia n’ aniksume paniá
Ke na vlépume san zografiá apó péra
Ton nisión ta diáfana vuná
Ke traguda san ti Mantaléna
Kósme thálassa platiá
Ke trigiro na min échume kanéna
Móno i níchta i ámmos ki i fotiá
|