Ρωτάω όταν πονάω που να ‘σαι τώρα
που διάλεξα ξανά την ανηφόρα
το δύσκολο το δρόμο δίχως άκρη
το δύσκολο τον πόνο δίχως δάκρυ
Το βήμα σου μοιάζει χορός και μ’ αρπάζει
και δεν τον φοβάμαι το χρόνο.
Μη με ρωτάς πόσο θα πάρω θα δώσω
ένα φιλί θέλω μόνο
Το βήμα σου μοιάζει χορός και μ’ αρπάζει
και δεν τον φοβάμαι το χρόνο
Ρωτάω όταν πονάω τι μας συμβαίνει
ποια άγνωστη φωνή μας γυροφέρνει
ποια απόσταση όλο λέει πως ενώνει
ρωτάω κι η σιωπή μ’ αποτελειώνει
|
Rotáo ótan ponáo pu na ‘se tóra
pu diáleksa ksaná tin anifóra
to dískolo to drómo díchos ákri
to dískolo ton póno díchos dákri
To víma su miázi chorós ke m’ arpázi
ke den ton fováme to chróno.
Mi me rotás póso tha páro tha dóso
éna filí thélo móno
To víma su miázi chorós ke m’ arpázi
ke den ton fováme to chróno
Rotáo ótan ponáo ti mas simveni
pia ágnosti foní mas giroférni
pia apóstasi ólo léi pos enóni
rotáo ki i siopí m’ apotelióni
|