Χαμένος μέσα σ’ όλα τα διλήμματα
ψάχνω για αλήθεια μέσα στ’ απορρίμματα
Σε πάτο πηγαδιού νιώθω πως δίψασα
για όσα τη φτωχή ζωή μου λήστεψαν
Πρώτη μου φορά, θυμάμαι εσένα να ρωτάς
άμα μ’ αγαπάς, κοντά μου θα `ρθεις ξανά
Κι έρχονται ώρες που θυμάμαι αυτά που λες
και την ψυχή μου βγάζεις απ’ τις φυλακές
Σε μοναξιάς κελί παραμιλώ
μα τη φωνή σου να ξεχάσω δεν μπορώ
Πρώτη μου φορά, θυμάμαι εσένα να ρωτάς
άμα μ’ αγαπάς, κοντά μου θα `ρθεις ξανά
Έχω μια καρδιά δε συμβιβάζεται
και ο πλούτος της δεν αγοράζεται
Φύγετε σκιές που με τρομάζετε
διάλεξα το δρόμο που σε σένα βγάζει
|
Chaménos mésa s’ óla ta dilímmata
psáchno gia alíthia mésa st’ aporrímmata
Se páto pigadiu niótho pos dípsasa
gia ósa ti ftochí zoí mu lístepsan
Próti mu forá, thimáme eséna na rotás
áma m’ agapás, kontá mu tha `rthis ksaná
Ki érchonte óres pu thimáme aftá pu les
ke tin psichí mu vgázis ap’ tis filakés
Se monaksiás kelí paramiló
ma ti foní su na ksecháso den boró
Próti mu forá, thimáme eséna na rotás
áma m’ agapás, kontá mu tha `rthis ksaná
Έcho mia kardiá de simvivázete
ke o plutos tis den agorázete
Fígete skiés pu me tromázete
diáleksa to drómo pu se séna vgázi
|